1)Dane personalne: Jadwiga Baryka z domu Dąbrowskich, 45 lat, kobieta, żona Seweryna Baryki.
2)Wygląd zewnętrzny: słaba, krucha, nie dbała o swój wygląd( ze względu na brak środków)
3) Cechy osobowości- wybór dominanty: opiekuńcza, serdeczna, troskliwa, dobra, wrażliwa na cudzą krzywdę, pomocna
4)Biografia retrospektywna postaci: emigrantka, pochodzi z Polski i bardzo tęskni za swoim ojczystym krajem
5)Manifestacja cech wewn.poprzez wygląd: skromność, cichość, pokora – te cechy możemy szczególnie zauważyć w jej stosunku do Cezarego
6)Zwyczaje i czynności powtarzalne: wyprawa daleko poza miasto, aby potem zmielić mąkę i zrobić dla Cezarego chleb
7)Otoczenie: początkowo żyła wśród burżuazji, gdyż jej mąż pracował i przynosił pieniądze. Z czasem ich status się zmienił i zaczęła żyć wśród biedoty
8) działania: pomoc księżnej Szczerbatow-Mamajew i jej córkom, przeniesienie majątku rodzinnego poza dom
9) Wypowiedzi: „Tak masz rację synku, jeśli Ty tak mówisz to tak jest”
10)Przeżycia wewnętrzne- ciągły strach o swojego jedynego syna, tęsknota za swoim rodzinnym krajem i ojczyzną, tęsknota za mężem, wspomnienia o swojej dawnej miłości- Gajowcu
11) Pozycja danej postaci w stosunku do innych postaci utworu:
Wobec Cezarego- wierzyła w to, że jej syn się zmieni na lepsze, miała do niego cierpliwość i przyjmowała wszystkie jego wybryki z pokorą.
Wobec Seweryna- była mu wierną i traktowała go z szacunkiem
12)postać jako nośnik orientacji ideologicznej: Jest osobą niejednoznaczną, gdyż można ją wziąć za wzorzec patrząc pod kątem jej dobroci, troskliwości i pomocy innym. Z drugiej strony jest osobą, która sama pozwala na to, aby sprawiano jej cierpienie, co nie jest godne osoby wzorcowej.
13)Postać wobec tradycji literackiej:
typowy przykład matki dolorosa( matki cierpiącej) – nawiązanie do średniowiecza